Terminy(114)114 elementów w tej kategorii

Melizmaty pojawiają się zarówno w profesjonalnej muzyce Zachodu, jak i w muzyce tradycyjnej 

Termin „imitacja” pochodzi z łacińskiego słowa imitatio oznaczającego naśladowanie

Heksachordy wymyślił w średniowieczu teoretyk muzyki Guido z Arezzo

Cantus firmus to termin łaciński, który znaczy dosłownie „śpiew stały”. Nazywano tak melodię wykorzystaną w utworze wielogłosowym, istniejącą zanim ten utwór powstał

Skala całotonowa powstaje przez podział oktawy na sześć równych części

Chromatyka jest rozszerzeniem skali diatonicznej przez podwyższenie lub obniżenie któregokolwiek jej stopnia

Rytm to następstwo dźwięków w czasie

Polimetria to zjawisko, w którym w utworze występuje więcej niż jedno metrum, przy czym nie chodzi o zmianę metrum między dużymi częściami kompozycji, ale o współistnienie różnych metrów na krótkim odcinku

Potocznie nutami nazywamy zapis utworu muzycznego. „Proszę pani, zapomniałem nut” – to typowa wymówka uczniowska. „Dobrze, poćwiczymy pasaże” – to typowa kara. Ściśle mówiąc, nuty to znaki umieszczane na pięciolinii, które przekazują informacje o wysokości dźwięku oraz czasie jego trwania

Jeden z ciekawszych efektów muzyki współczesnej!

W baroku kompozytorzy nie zapisywali wszystkich dźwięków – niektóre trzeba było improwizować… Bas cyfrowany to forma zapisu basso continuo

Gra je jeden lub kilku muzyków – to jedna z tajemnic muzyki baroku...

Kierunek ten pojawił się w muzyce polskiej w latach 60. dwudziestego wieku

Jest to kierunek w muzyce dwudziestego wieku, pochodzący od muzyki dodekafonicznej

To technika kompozytorska stworzona przez austriackiego kompozytora Arnolda Schönberga ok. 1923 roku. Dzieła powstałe za jej pomocą nazywa się dodekafonicznymi lub dwunastotonowymi (z gr. dodeka = dwanaście)

Ma miejsce wówczas, gdy niższy dźwięk tworzący interwał staje się dźwiękiem wyższym (jest przeniesiony o oktawę). I odwrotnie: gdy dźwięk wyższy staje się niższym

Muzyka oparta jest na skali majorowej lub minorowej. Tonacje identyfikuje się i nazywa ze względu na ich tonikę (I stopień skali)

Najmniejsza odległość (interwał) między dźwiękami

W systemie równomiernie temperowanym jest to nazwa interwału złożonego z sześciu półtonów, dzielącego oktawę na dwie identyczne części-połowy – przewrotem trytonu jest tryton

Skala to ustalony porządek dźwięków (całych tonów, półtonów i innych). Jest rodzajem wzorca w danym utworze lub fragmencie muzycznym

Interwały mniejsze od półtonu, np. połowa półtonu czyli ćwierćton lub wynikające z innych podziałów półtonu – na trzy i więcej części

Następstwo całych tonów i półtonów w stałym porządku: cały ton, półton, cały ton, cały ton, cały ton, półton, cały ton

Następstwo całych tonów i półtonów, które uporządkowane są w stały sposób: cały ton, cały ton, półton, cały ton, cały ton, cały ton, półton

To dwie różne gamy (durowa i molowa), które łączy dźwięk, od którego się zaczynają i na którym się kończą

Durowa lub molowa skala diatoniczna, która została przyporządkowana do określonego dźwięku centralnego nadającego mu nazwę, jak np. C-dur, g-moll itp

W systemie równomiernie temperowanym dźwięki enharmoniczne to takie, które mają różny zapis, ale jednakowe brzmienie, na przykład cis-des albo gis-as

Zjawisko polegające na tym, że dane dźwięki nie zmieniają swej wysokości, ale mają różne nazwy i inny zapis, np. cis i des

Termin oznaczający zmniejszoną kwintę. W szerszym sensie: tryton, chociaż tak naprawdę nie chodzi o kwartę zwiększoną

Dźwięki diatoniczne odpowiadają białym klawiszom fortepianu. Termin wziął się z greki (dia tonos, czyli poprzez wszystkie dźwięki)

Skala składająca się ze wszystkich 12 dźwięków systemu równomiernie temperowanego