Gatunki(98)98 elementów w tej kategorii

Wieloczęściowy utwór wokalno-instrumentalny oparty na świeckim lub religijnym tekście

Już w średniowieczu komponowano ballady, które nie miały nic wspólnego z późniejszymi balladami romantycznymi

Sekwencja to rodzaj pieśni liturgicznej z tekstem o charakterze poetyckim, bardzo popularnej w średniowieczu

Responsoria zyskały szczególne miejsce w nabożeństwie zwanym jutrznią, odprawianym o świcie

Znaczenie słowa psalm jest bardzo szerokie, kryją się pod nim rozmaite teksty wysławiające Boga

Pieśń Magnifikat wchodziła w skład nieszporów, czyli nabożeństwa wieczornego, w którym odgrywała ważną rolę

Antyfona należy do najczęściej występujących śpiewów chorałowych

Prototyp walca, austriacki taniec ludowy, w niezbyt szybkim tempie na 3/4

Scherzo ma metrum 3/4, żywe tempo, a w cyklu sonatowym zastępuje menueta

Bardzo poważny i dostojny taniec dworski w metrum 3/2, tańczony w Wersalu na dworze Króla Słońce Ludwika XIV

Wraz z kujawiakiem i mazurem (mazurkiem) należy do grupy tańców mazurkowych, których rozróżnienie wyłącznie na podstawie cech budowy utworu bywa trudne, a nawet niemożliwe

Wśród polskich tańców narodowych króluje mazurek i blisko z nim spokrewnione: oberek i kujawiak

Najwolniejszy spośród tańców mazurkowych, szczególnie dobrze odzwierciedla ducha Kujaw

Należy do wielkiej piątki polskich tańców narodowych; pozostałe to: polonez, mazur, oberek i kujawiak. W tym gronie krakowiak jest jedynym tańcem w metrum dwudzielnym

Fandango to hiszpański taniec w takcie na trzy, tańczony parami z towarzyszeniem gitary i kastanietów oraz klaskania

Jest to francuski taniec w metrum alla breve z długim, obejmującym dwie ćwierćnuty przedtaktem, był bardzo popularny w czasach baroku, często występował w suicie (zwykle pomiędzy sarabandą a gigue)

Liturgiczny śpiew w kościele rzymskokatolickim, melodie śpiewane bez instrumentalnego akompaniamentu przez jednego lub więcej wykonawców

Francuska nazwa pieśni, odnosi się zwykle do starej francuskiej pieśni, podobnej do madrygału

W średniowieczu termin oznaczał pieśń jednogłosową, współcześnie oznacza on także inne pieśni, o podniosłym, uroczystym charakterze, jak np. hymny narodowe

Krótki utwór na głos solowy z akompaniamentem

Najstarszy rodzaj muzyki polifonicznej, komponowany w XII i XIII wieku, powstał przez dodanie dodatkowego głosu do melodii pochodzącej z chorału gregoriańskiego, określanej mianem cantus firmus

Wokalno-instrumentalne dzieło muzyczne przeznaczone dla śpiewaków-solistów, chórów i orkiestry, zazwyczaj oparte jest na tekście religijnym, jakiejś biblijnej historii

Utwór sceniczny będący połączeniem tekstu (zwanego librettem) i muzyki, wykonywany przez śpiewaków - solistów, chóry, orkiestrę, zwykle w teatralnej oprawie, z wykorzystaniem scenografii, kostiumów, gry aktorskiej, czasem tańca

Z włoskiego operetta, co znaczy „mała opera" – komediowy utwór sceniczny, zbliżony do opery, jednak o lekkim, popularnym charakterze

Opera seria to obok opery komicznej (opera buffa) jeden z dwóch podstawowych gatunków opery

Utwór muzyczny odpowiadający częściom liturgii w kościele katolickim, muzyczne msze tworzyli kompozytorzy od czasów średniowiecza

Wokalny utwór muzyczny popularny w średniowieczu, składał się z tenoru – głosu głównego i dodatkowych głosów, mógł być oparty na tekstach religijnych lub świeckich

Utwór na kilka głosów, zwykle bez akompaniamentu instrumentów, szczególnie popularny w XVI I XVII wieku

Forma, w której wszystkie partie instrumentalne lub głosy grają tę samą melodię, zaczynając ją jednak w różnym czasie

Solo wokalne z akompaniamentem instrumentów, najczęściej pochodzi z opery lub oratorium